Dünyada rəsmiləşmələr başlandığı çağ, biz rəsmiləşmədik. rəsmiləşməyimizə iki nədən ola bilərdi.
- Birincisi biz idik. onda rəsmi olmağı düşünmürdük ya da düşünsəydik də önəmsəmirdik. bəlkə inandığımız bu idi ; " kağızda yazılanlara heç nə verməzlər, hər kəs bilir kim vardır və kim necə dir?!. gerçək olan bir şeyləri necə danmaq olar. yetərincə özümüzə görə varıq, özümüz səhlik, özgələrə də olacaq qədər varıq ! ! ! ! "
- İkincisi özgələr idi. bizi görə-görə rəsmiləşdirmirdirlər (əlbət qərar da deyil idi onlar rəsmiləşdirələr!). onlar da düşünürdü, biz yetərincə olmuşuq. kağızda olmasaq da olmamışیıq! ancaq özləri istədikləri kimi yoxudular. kağızda istədikləri kimi olmalıdılar. onlar istədiklərini ilk olaraq özləri üçün kağaza gətirib saxlamışdılar. onlar düşünürdülər onda ocur olmasalar da, heç olmasa necə olduq larını istədikləri kimi kağıza çizib, başqalarına sərgiləyə bilərlər. o zaman biri yoxudu gəlib incələyən baxan. hər kəs hər nə deyirdi o da olurdu. dediklər yazılıb, yazılar sənədlənib, sənədlər rəsmiləşdirilib, rəsmilər həkəm olub, həkəmlər də hakım olub qüdrətə minirdilər. başqaları rəsmiləşən zaman, biz özümüz üçün yaşayırdıq. başqaların dediklərinə də baş qoşmurduq.
Rəsmiləşmələr rəsmiləşdikdən sonra, özlərində yaşayanlar özələrini yaşayanmadılar. yaşamaq üçün rəsmiləşdirənlərdən izn almalıdılar deyəsən. elə də olurdu. rəsmilər dunyanın hər yerini bürümüşdülər. rəsmi olmayanlar yaşamaq üçün, rəsmi olmuşların çizdikləri təkin yaşamalıdılar. bir bizdən, neçə fərqli bizlər ayrılırdı. hər biz bir rəsmiləşmiş bizə çevrilirdi. birinci biz olanları da qınayırdılar. biz olmağın tərifi dəyişilmişdi. biz, biz olmaq üçün rəsmiləşmişlərdən birlərinin çərçivəsində danışmalıdı. onların çərçivəsində danışanlar onların bizləri olub, çərçivədə danışmayanlar biz görünmürdülər. dunyada rəsmiləşməmiş heç bir bizin varlığına, daha imkan verilmir.
