Unvansız Məktub

      Bir postaçı qapımı çalır. qapını açıram, əlində bir məktub, təmbrlərinə baxıram tanış birləri, mənim xatirəm olan birləri. paketin içində təmirlənmişlərin məktubları. təmirlənmədən öncə yazmışlar demə. təmirlər dəyişmədən öncə.

       Sözlərində, yaxınlarda təmirlənə biləcəklərindən söz açmışlar. məktubu cavablayım deyə, yazmağa başlıram. olub düşənlərin bütütnündən qısacıq açıqlama verirəm. çalışıram namə kiçik olsun, oxumaqdan çiygiməsinlər. onlar gedəli bir il ola-olmaya. yazıya gələnlər qurtulmaq bilmir. qısacıq yazım, uzun yazı olur. yadıma düşür, necə olsa onların vaqtı bizlərdən çox olar. biz hər nəyə tələsirik, onlar isə tələsmənin daşın atıblar.

      Yazı bitir, qabına qoyulur. öz təmirlərindən axtarıram, hər yeri ələk-vələk eliyirəm. tanıyanlara tapşırıram, onların təmirlərindən mənə tapsalar, neçə olsa mənə alıb yollasınlar. kimsədən xəbər çıxmır. birləri önəmsəmir, önəmsəyənlər də tapanmırlar. qərar verməliyəm gecikmədən. bazarda olan təmirlərdən alıb, üştlərinə onların fotoların yapışdıram. məktubun unvanına baxıram, yollayanlardan ad yoxdur. postdan soraxlaşıram, onlar deyirlər belə bir iş olamaz. kağazı paketdən çıxarıram, yolladıqları paketlə birlikdə qab eliyib duvara asıram. özüm ki çox bəyənmişəm, tam istədiyim kimi olub.
       Xanım gəlir qabı görəndə, gülür. boş qab nədir asıbsan duvara. ,ama nə gözəl qabdır, xanım deyir. evə qonaq çağırıram, gələn gəlir, xanım deyəni deyir. kimsəyə heç nəyi inandırmağa çalışmıram. bir daha postaçının yolunu gözləyirəm, bizə məktub gətirmək üçün. ancaq bilmirəm yeni unvanımızı bilirlər, yoxsa yox.