Uşaqlıqda nəələr öyrəndik, nəələr öyrənmədik elə də yadımda qalmayıb. ancaq böyüdükdə uşaqlıqdan bəri öyrəndiklərim qarşıma çıxan məsələlərdə özünü görsədir. yadıma gələn, özümü tanıyandan düzənli olaraq öyrəndiyim yox idi. uşaqlığım küçə bacada başqa uşaqlarla oynamağa keçdi. gecələr atam aşıqların rıvayətlərini evdə oxuyurdu. telviyona alışmadığımızdan ötrü atam oxuyanları yaxşı eşidirdim. oynamaqlarla oxumaqlar azərbaycanda olan yerli oynamaqlarla oxumaqlar ıdı.
Düzün desm onlar təkcə oxumaq deyildirlər, şeirlə tapmacalar və deyimələrdə var ıdı. o zaman özüm fərqində olmasam belə, azərbaycanın keçmişindən gəlib bizə çatanları öyrənirdim. onları öyrənməyə zorlanmırdım, onları yaşadığıma görə sevə - sevə öyrənirdim. böyüdükdə onları bir daha öyrənə bilmhədim. zaman diyşmişdi, onları öyrənmək rahatcasına olmurdu. günün gəlişmə ilə ırəliləmələrindən dalıya qalmaq olmurdu.
Dərsə gedən çağlarım gəlib çatdıqda, öyrənmədiklərimi öyrənməlidim. illər bir - bir ötüşdükdə öyrənmədikələrim qaldılar. öyrəndikələrim isə bir para yaşam dərslikələri yox bəlkə zorlandıqlarım qonular idi. dərsim yaxşı olsa da onları təkcə sınava oxuyurdum. sınav bitdikdə onlar da bitirdi. dərslikələr başqa dildə idi, beş il o dili başa düşmhəyə keçdi.
Müsiqini eşidirdim, ancaq necə olduğunu öyrənmirdim. aşıqları atamdan eşidirdim. müsiqidən yadımda qalan təkcə çalanlarla oxuyanlar ıdı. not nəyə deyərdilər bilmədim. əlbət sonralar bildim müsiqidə not da olarmış. ancaq not nədir pərdə nədir bilmədim. bir də ki biz öyrənmişdik səsimizi alçadıb danışaq, oca danışsaydıq yəqin yaxşı alınmazdı. ındı də var səsim alçaq çıxır.
Sonrala başa düşdüm bizim uşaq çağlarında öyrənməyə gərəkdiymiz çox qonular var ıdı, böyüdükdə onları öyrənmək çox zür olur. böyüdüyümdə uşaqlığımı öyrənməyə başlasam belə öyrənməyim zor aparır. öyrənmək adamın ayın - şayın vaqtında yaxşı yerinə oturur. insanın ayın - şayın çağı uşaqlığı dır.
No comments:
Post a Comment