Özünü biləndən, üzünə söz gələrdi. gördüyü işələrin hamısını başına qaxınc olardı. gördüyü işələr təkcə ona yox bütün tanışlarına qaxınc ıdı. tanışlar öz aralarında, onu ələ salıb gülsəydilər də, çalışardılar qoymasınlar başqalarının gülüncü olsunlar.
O bilirdi, gələn sözlər, onun ki yox, ona tay düşünmüyənlərinki idi. böyüdükcə, düz işlədi ilə, düz düşündüyünə inanırdı. evlərindən sonra başqalarının qaxıncları iki, üç dəfə olmadı. hər kəs yerində oturmuşdu. gülənlər də üzdə gülmürdülər. heç kəsin ürəyin sındırmağın istəməzdi. yavaş-yavaş danlamaqlar başlanmışdılar. kimsə daha gülüncdən söz danışmırdı. sözləri palaza bürün elinən sürün idi.
Düşünürdü, eli palaza bürüyüb, uçuruma sürürdülər. uçuruma getməyəni ələ salıb, elin qaxıncına qoyurdular.
No comments:
Post a Comment