Azərbaycanda bir para kəndlərinin, hasar duvarlarıla, qapıları olmaz. ancaq hər evin örüşü bəlli olar. hər kəs də bu örüşü tanııyb, yol eləməz. biri istəsə bu evlərə yaxınlaşa, örüşə girməmişdən, ev yiyəsini səsləməklə orüşlərinə girəməyi bilindirər.
Ev yiyəsi qonaq istəmirsiz ? ! evdə biri var ? ! ya allah ! , ay bala heyvan yumulmasın ! və buna tay oyarlamarla evlərə yaxınlaşarlar. kənədlərdə yaşayanların, kəndi özlərinki bildikdə qoyduqları qurallarla addımlayallar. quralların pozulmaları hər kəsin ayağını tutar.
Belə bir kəndlər başqa kənədlə, şəhərlərə gedən yolların yol üstünə düşdükdə örüşlərinə oyarılmadan girilər. keçmişdəki düzənləri pozular. yoldan keçənlərdən qorunmaq üçün, həyətlərini hasarlayıb, qapı qoyarlar. yoldan keçənlər də bağlarına, örüşlərinə girsələr yaxşı qarşılamazlar. orüşlərə girənlər kəndin varlığını hədələyirlər.
Yüz il bundan öncə şəhərləri qorumaq üçün qalaları yiyələnirdilər, ölkələri qorumaq üçün sınırları yiyələnirdilər. yügürmələr üz-üzə olurdu. millətlər üz-üzə gəlmələrə hazırlanırdılar. dünya yüz ildə çox yehin dəyişdi. keçmişdəki qalalar varlıqları qorumaq üçün yox bəlkə keçmişləri xatırlamaq üçün qullanılır lar.
Örüşə girənlər səssizcəsinə girdilər. örüşün köpəyni belə oyandırmadı. ev yiyəsi də oyansaydı, dillərini işə salıb, özələrini evə qonaq elədilər. birdən hər kəs örüşlərini başqalarına verilməyin duyanda qonağın nə olduğunu başa düşdülər. qonaq yer eləmişdi heç, başqalarına da özünü ev yiyəsi kimi də soxuşdurmuşdu.
Gec oyananlar, duvarları çəkib, qapılarını qoymalıdırlar. səssiz girən oğrular, çağırılmamış qonaqlar, mal qardaşıdırlar.
No comments:
Post a Comment